Ute Dreist

Over mijn werk

Jaren geleden vroeg men mij iets te schrijven over mijn werk. Het was een opgave voor mij om de zigzagweg te beschrijven die ik gemaakt heb om keramiste te worden.

Ik zegde dat ik voortdurend op zoek was naar de volmaakte pot,” ein schöner Topf.”

Zo schreef ik het lang geleden en wanneer ik er nu over nadenk is het nog altijd waar. Ik heb altijd gezocht naar goede potten (en andere vormen).

En ik ben gefascineerd hoe de keramiek de verandering in de tijd weergeeft. Welke stroom van invloeden, welke veelheid van vormen…Zo gaat het leven ononderbroken verder, maakt ademloos van bewondering en geeft een diep geluksgevoel wanneer er een mooie pot uit de oven komt. Het is licht voor de ogen, muziek voor een huppelend hart.

Mijn heimwee zoekt altijd naar stille potten.

Er zijn vele keramisten en wij zijn op zoek naar wezenlijk hetzelfde: goede keramiek. Maar zoals bij alle collega’s is er de uitdaging om een eigen uitdrukkingsvorm te vinden.

Een levenslange opgave is het: niet opgeven, verder zoeken, de frustratie van het niet gelukte en het ter plaatse trappelen verdragen. (ook de eenzaamheid van het werk in het atelier)

Een pot maken vraagt zoveel: hij moet juist gedraaid zijn, vol spanning. De keuze van de klei moet passen bij de vorm die men wil maken en bij de brand in de oven. De glazuur moet een passend kleed zijn, dat is chemie en telkens weer een avontuur. Moet er beschilderd worden? Zal de pot aankunnen datgene waarvoor hij bedoeld is?

En de pot zal zo goed en eenvoudig zijn als voor mij op dat ogenblik mogelijk is.

Vertaling uit het Duits.

Voor de prachtige originele tekst, geschreven door Ute, ga naar : www.abgelegen.de